تكنولوژي سمعك و محدوديت هاي آن

علائم TTS شامل پيرگوشي، احساس پربودن يا فشار فروش سمعك استاركي در گوش و احساس صحبت كردن با صداي خفه يا آهسته مي باشد. (Clark & Bohne,1999)اكثر مردم بعضي يا تمام اين علائم را بعد از شنيدن موسيقي با صداي بلند چه بصورت زنده يا از طريق هدفون،شركت در فعاليت هاي پرسروصدا مثل شليك با اسلحه ي گرم،يا شركت در وقايع ورزشي تجربه كرده اند. (Clark,1992) خوشبختانه مثل TTS، خودبخود، علائم معمولاً درمدت يك روز فروكش مي كند.براي مواجهه هايي كه توليد TTSهاي بزرگ مي كنن،تغيير ماكزيمم به اندازه نيم اوكتا و بزرگتر از فركانس مواجهه ديده مي شود : TTSهاي مشاهده شده بعد از مواجهه با شدت كمتر كه تنها TTS كوچك ايجاد مي كند،تمايل به نشان دادن نقاط ماكزيمم در فركانس مواجهه (فركانس تماس) دارند. هرچند كه تغيير « نيم اوكتاوي » از نوشته هاي Davis و همكارانش مشخص شده است براي توضيح چرايي وقوع آن،مي بايست منتظر پيشرفت هايي در درك مكانيك حلزون گوش مي ماند. در سطوح پايين تر تحريك صدا،واكنش غشاي پايه (قاعده اي)،تركيب مكانيك غيرفعال و فرآيندهاي فعال كمپلكس سلول مويي خارجي مي باشد.مواجهه ها (تماس ها) يي كه تنها توليد TTS هاي كوچك مي كنند،مربوط به آسيب هايي در مكانيزم فيدبك فعالOHC ها مي باشد.در مقابل،مواجهه هاي سطح بالا بطوركامل،فرآيند فعال را حذف كرده و واكنش حلزون گوش تنها بوسيله مكانيك غيرفعال مشخص مي شود.پاسخ مكانيكي غيرفعال (منفعل) حداكثر نيم اوكتاو بزرگتر از فركانس تماس مي باشد.همانطوركه حساسيت شنوايي بازيابي مي شود،تغيير آستانه ماكزيمم،به سمت فركانس مواجهه بازمي گردد.